Ο Θάνατος
|
Ή |
ταν
μια ανοιξιάτικη Κυριακή σαν όλες τις άλλες στην Αθήνα, άνθρωποι χαρούμενοι
πηγαινοερχόντουσαν, άλλοι με τα αμάξια τους και άλλοι χωρίς. Γέλια παιδιών
ακουγόντουσαν στους δρόμους που μαζεύονταν στις πλατείες και στα πάρκα για να
χαρούν την λιακάδα που είχε εκείνη την ημέρα. Τα μουρμουρητά των θαμώνων των
καφετεριών μπλεκόντουσαν με τα κελαϊδίσματα των σπουργιτιών και του γάργαρου
ήχου που έκανε το νερό των σιντριβανιών καθώς έβγαινε με φόρα από αυτά.
Όλα φαίνονταν πως ήταν ανέμελα χωρίς σκοτούρες και άγχη όμως σε ένα μικρό
διαμέρισμα στο Μαρούσι τέσσερις άνθρωποι πηγαινοερχόντουσαν στα δωμάτια με
βιασύνη,
«Γρήγορα
Χου ξύρισε τον Ιάσωνα δεν πρέπει να καθυστερήσουμε» ακούστηκε μια ογδοντάχρονη
γυναίκα να λέει σε έναν λεπτό κινέζο ο οποίος φορούσε ρούχα κουμπάρου για γάμο,
«Μην
ανησυχείτε κυρία Σωτηρία, αν χρειαστεί θα τον δέσω στην πολυθρόνα!» απάντησε ο
νεαρός σε σπαστά ελληνικά χαμογελώντας στην συμπαθητική παχουλή γιαγιάκα,
«Χα
χα γελάσαμε! Ίδιος και απαράλλακτος είσαι παλιόφιλε» αποκρίθηκε καλοδιάθετα
ένας γυμνασμένος άνδρας που εκείνη την ώρα έβαζε το γαμπριάτικο κοστούμι του.
«Γιαγιά δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Έχουμε αρκετές ώρες μέχρι τον γάμο»
πρόσθεσε στην κυρία Σωτηρία με τρυφερότητα,
«Έχει
δίκιο το παιδί μαρί Σωτήρο ο γάμος είναι αργά το απόγευμα και δεν είναι ούτε
μεσημέρι. Άφησε τον να πάρει μια ανάσα» ακούστηκε να λέει ένας συμπαθητικός
καραφλός γεράκος με μούσια που βρισκόταν καθισμένος σε μια ξύλινη καρέκλα
κρατώντας μια ξύλινη μαγκούρα. Τίποτα από όσα συνέβαιναν δεν ξέφευγε από τα
πονηρά μάτια του.
«Δεν
ξέρεις εσύ Ιάσωνα, πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια αν δεν θέλουμε να μας κοροϊδεύουν
οι κυρίες των μεγάλων σαλονιών»,
«Η
Άννα δεν ανήκει σε αυτούς τους κύκλους γιαγιά. Είναι ένα πολύ γλυκό και ταπεινό κορίτσι»,
«Ναι,
αλλά ο θείος της είναι ο μεγάλος και τρανός εφοπλιστής Εμμανουήλ Φράγκος. Δεν
θα τον αφήσω να σε κάνει ρεζίλι στους πλούσιους φίλους του και στις πλουμιστές
του κότες…»,
«Γιαγιά!»,
«Σωτήρω!»
αποκρίθηκαν θυμωμένοι με μια φωνή ο μικρός και ο μεγάλος Ιάσωνας,
«Τι;
Την αλήθεια λέω! Έπιασα εγώ την πεθερά σου και μου τα είπε όλα για τον πλούσιο
αδελφό της. Εξαιτίας του χάλασε ο γάμος του Μάρκου και έχασε την δουλειά του ο
Τάσος» άρχισε να λέει αγανακτισμένη η κυρία Σωτηρία,
«Αλήθεια;»
ρώτησε γεμάτος περιέργεια ο φίλος του γαμπρού από τη σχολή.
«Αλήθεια
σας λέω μου τα είπε με το νι και με το σίγμα το Μαράκι, η μητέρα της Άννας. Από
ότι μου είπε η κοπέλα που θα παντρευόταν ο Μάρκος, ο μεγάλος αδελφός της καλής
μας Αννούλας, πιάστηκε από τον ίδιο την ημέρα του γάμου τους σε περιπτύξεις με
τον συγκεκριμένο μεσήλικα άνδρα. Από ότι μου εκμυστηρεύτηκε έμαθε από έναν
υπάλληλο στην εταιρία «Sea Fairy» που του τα είπε ο ίδιος ο
εφοπλιστής πως είχαν από πριν σχέση με αυτή την κλώσα την οποία πλήρωνε κάθε
μήνα με μια επιταγή τριάντα χιλιάδων…»,
«Αν
είχαν σχέση από πριν γιατί τα έμπλεξε με τον κουνιάδο μου;» ρώτησε δύσπιστα ο
Ιάσωνας,
«Αν
με άφηνες να τελειώσω ανάγωγε νεαρέ θα μάθαινες! Την πλήρωσε τα διπλά ώστε να
τυλίξει τον Μάρκο μέχρι να την ζητήσει σε γάμο με την προϋπόθεση να τους έπιανε
ο νεαρός στα πράσα την ημέρα του γάμου του»,
«Τι
στο καλό; Μαζοχιστής είναι;» αναρωτήθηκε με γουρλωμένα μάτια ο Ιάσωνας καθώς
δεν μπορούσε να πιστέψει πως υπήρχε στην κοινωνία ένα τέτοιο άτομο που θα
έπαιζε τόσο χοντρό παιχνίδι στον ίδιο του τον ανιψιό, στο ίδιο του το αίμα. Για
τον Ιάσωνα το θέμα οικογένειας ήταν πάντα ένα ευαίσθητο θέμα καθώς οι γονείς
του και η αγέννητη αδελφούλα του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν
εκείνος ήταν μόλις δύο ετών. Όλη του την ζωή την είχε περάσει με τον παππού και
την γιαγιά του. Πολλές φορές στο σχολείο δεχόταν παρενοχλήσεις από τα υπόλοιπα
παιδιά για το συγκεκριμένο θέμα. Συνήθως ήταν φραστικά υποτιμητικά σχόλια αλλά
στην δευτέρα γυμνασίου ένα αγόρι από ένα άλλο τμήμα επειδή νόμισε πως φλέρταρε
την κοπέλα του μάζεψε τα τσιράκια του και μπροστά σε όλο το σχολείο τον έκαναν
μαύρο στο ξύλο. Ευτυχώς έτυχε να περνάει ο Γυμνασιάρχης που γνώριζε την
περίπτωση του και έβαλε μια για πάντα ένα τέλος σε όλο αυτό το μαρτύριο που
περνούσε καθημερινά. Αλλά εκείνη η ημέρα του άφησε κουσούρι καθώς από τότε κάθε
φορά που έπρεπε να μιλήσει σε άλλα παιδιά της ηλικίας του τον έπιανε
ταχυπαλμία, έτρεμε και άρχιζε να τραυλίζει. Μάταια οι παππούδες του τον
πήγαιναν στους καλύτερους ψυχολόγους. Κανείς δεν είχε μπορέσει να θεραπεύσει
τον συγκεκριμένο του φόβο. Όλα αυτά όμως σταμάτησαν στο Πανεπιστήμιο όταν μπήκε
στην ζωή του ο Χου καθώς ήταν ο μόνος που προσπάθησε να τον βοηθήσει με τον
δικό του αστείο τρόπο, τα μάγκα και τα άνιμε. Κάθε φορά που μίλαγε στον Χου
χωρίς να παθαίνει κρίσεις πανικού ο νεαρός κινέζος τον επιβράβευε με μάγκα ή
κανόνιζε βραδιά άνιμε στο σπίτι του. Έτσι με αυτό το κόλπο ο Ιάσωνας άρχισε να
μιλάει κανονικά. Του χρώσταγε τόσα πολλά καθώς εκτός των άλλων εκείνος ήταν που
του γνώρισε την μέλλουσα γυναίκα του. Μια νεαρή φοιτήτρια της μαιευτικής η
οποία είχε γεννηθεί την ίδια ημερομηνία με εκείνον. Από τις σκέψεις του τον
έβγαλε ο κινέζος φίλος του ο οποίος ρώτησε,
«Γιατί
τόσο μίσος; Είχαν διαφορές με αυτόν τον κύριο;»,
